Life Quotes, Life Quotes Images, Life Sayings

17.6.11

abah ~ mama ~ dalam kenangan ....

masa nih owg still lagi baru berusia 17 tahun. baru nak amek exam spm. kejadian nih bermula dari owg masuk kelas tusyen matematik. untuk last touch sebelum exam matematik yang sebenaq. sebelum nih owg dah hadapi dua exam. exam bm n bi. waktu owg ngah khusyuk dengaq sir tu mengajaq kat depan. tiba2 owg raa vibrate dlm poket seluaq owg. tengok2 abg pit kol. owg pun tak tau nak angkat atau dak. sebab owg dlm kelas time tu. last2 owg jawab jugak walaupun masa ckp owg kena tunduk2 cover apa yang owg nak ckp dgn abg pit. takot sir perasan n marahkan owg. masa owg dengaq sora abg pit tu owg dah rasa tak sedap hati. tiba2 abg pit kata kat owg. ang mai la hospital, keadaan mama dah tak stabil dah nih. sebenaq sebelum tu pun owg dah tau dah keadaan mama macam mana. owg yang jaga mama siang malam. time hari sekolah owg p sekolah pagi bila tgh hari owg balik dari sekolah terus owg p kat mama utk jaga mama. so, bila abg pit dah ckp mcm tu kat owg. owg nak duduk n sambung belajaq pun owg dah rasa tak senang. last sekali owg amek keputusan utk keluaq dari kelas n terus p hospital. tapi owg tak tau nak keluaq mcm mana. owg tak mau sir tau. last sekali owg ckp kat sahabat baik owg sai abg pit kol tu. dia bagi idea suruh keluaq mcm owg nak p toilet. juz bawak purse ja. beg owg nnti dia tolong bawak balik owg p amek kat umah dia. so, owg pun ikot idea bernas yang fairuz bagi pada owg tu. dengan sepantasnya owg keluaq n terus ke motor. dlm hati owg mmg owg fikirkan mama ja time tu. hujan yang turun pun owg dah tak hirau dah. janji owg boleh p kat mama kat hospital. hujan yang turun owg redah ja n tak kisah pasal basah lencut. janji owg boleh sampai n tengok keadaan mama. bila owg sampai kat hospital mmg owg dah basah lencut dah. owg naik tingkat lift n terus tekan button tingkat 4. bila owg masuk ja dalam wad. owg tengok abg pit baca ayat yassin utk mama. bila owg dekat dengan mama. owg pegang tangan mama. alhamdulillah. mama asih lagi bersama owg. tapi keadaan mama dah agak kritikal. owg pun amek buku yassin dan baca sekali dengan abg pit. bila owg tengok mama tak semakin ok sikit n long pun dah sampai. long suruh owg balik umah utk salin baju. owg dengan rasa berat hati nak tinggai mama pun akur dengan kata2 long tadi. lagi pun mmg baju owg basah. owg pun tak senang duduk dengan keadaan basah mcm tu. so, owg pun turun ke motor n terus balik ke umah. dlm hati owg mmg owg nak balik sat ja. dah sampai umah. owg tengok angah dengan abah ada kat umah. owg pun duk rehat sat. baringkan badan. tiba2 owg dengaq tepon angah berbunyi. owg cuba curi dengaq sapa yang kol angah. ternyata abg pit yang kol. pastu angah terus suruh owg cepat siap. abg pit suruh owg ngan angah cepat p hospital. owg pun cepat2 siap n angah terus ajak owg p hospital. keadaan semakin tegang. dalam perjalanan ke hospital. owg terus tepon kakak suruh dia balik. sebab hati owg sangat2 tak sedap n tak tenang waktu tu. kakak pun kata dia mmg nak balik. so, bila dah sampai hospital. owg terus ke wad mama. ternyata. keadaan mama mmg sangat2 kritikal dah time tu. owg tengok long, chu in, chu deris n ada lagi adik beradik owg keliling katil mama. alat penafasan pun ada kat katil mama. owg hampiri mama. owg pegang tangan mama. owg kucup dahi mama. owg ajaq mama mengucap dua khalimah syahadah.. tiba2 ......... ttttuuuuuuuuuuuttttttttttttttttttttttttttttttttttttttt..... MAMA !!!!!
satu wad tu mungkin dengaq suara owg menjerit panggil nama mama. owg tak sangka. dalam sekelip mata. mama pergi meninggalkan owg. owg tak dapat lepaskan tangan mama. lutut owg terasa nak jatuh. tapi tiba2 angah kata mama ada lagi. owg jadi lega. alhamdullillah. mungkin mama pengsan tadi. tapi........... tu cuma sementara. sekali lagi .... ttttttuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuutttttttttttttttttttttt.... dan ini kenyataan. tepat jam 6.30 petang bersamaan 21 november 2009 mama dah pergi meninggalkan owg. owg terkaku dan terpaku. badan owg menjadi getaq. owg jatuh rebah ke lantai sambil jari owg masih lagi menggenggam jari jemari mama. long cuba utk lepaskan genggaman tu. tapi owg tak mampu nak lepaskan mama. tapi akhirnya owg akur. owg terpaksa lepaskan genggaman tu dan menerima kenyataan. tepon di poket owg capai dan terus kol kakak. dan bagi tau tentang mama. kakak tak dpt menerima kenyataan. masa tu... owg rasa dunia owg jadi gelap. owg rasa tanpa jiwa dan hati masa tu. jenazah mama di bawa pulang ke kampung halaman mama. kuala kedah. malam tu owg temankan mama tidor. owg nampak mama tersenyum dalam tidor. bila sampai masa utk mandikan dan kafankan jenazah. owg tolong mandikan dan kafankan jenazah. itulah bakti terakhir owg pada mama. mmg terlalu perit utk owg terima kenyataan mama pergi meninggal kan owg disaat owg perlukan mama. mmg terlalu perit owg melihat mama di masukan ke dalam liang lahat. tanah kini menjadi teman mama. terlalu berat utk kaki ini melangkah meninggalkan mama berseorangan di tempat persemadian mama. tapi owg terpaksa akur. owg terpaksa tinggalkan mama. sebab masing banyak yang owg perlu perjuangkan. 
saat berganti minit. minit berganti jam. jam berganti hari. hari berganti minggu. minggu berganti bulan. bulan berganti tahun. kini dah lebih setahun mama pergi dari hidup owg walaupun tak pernah sekali owg merasakan kehilangan mama. owg dah berjaya menyambung pelajaran owg. kini........ tibanya saat utk abah. tibalah saat utk owg berbakti pada abah. semenjak owg melangkahkan kaki ke sem dua. abh seringkali jatuh sakit. sakit yang paling di hidapinya ialah batok. setiap kali owg tepon abah. abha mesti akan batok. batok yang owg dengaq bukan batok yang biasa. berkali2 owg suruh abah p jumpa doktor. abg pit n angah bawak abah p jumpa doktor. bila hujung minggu kalau owg tak dak hal. owg akan balik ke rumah utk tengok keadaan abah. owg jaga abah sementara owg cuti. bila owg pun dah habeh sem. owg balik ke umah. abah mintak utk bawak abah ke hospital. abg pit bawak abah ke PMC. pusat pakar. abah terpaksa di tempatkan di dlm wad. tapi tak jadi hal la sbb owg ngah cuti. abah kena masuk wad dan abah duk 4 hari dalam wad. lepas abah dah boleh keluaq. owg mula jaga abah kat umah pulak. abah dah mula tak mau makan. berat badan abah dah turun. abah pun dah nampak kurus. hujung minggu. kakak balik. 6 mei. abah ajak p hospital sekali lagi. n abah kena masuk wad jugak. tak pa la. owg still lagi cuti. owg la yang jaga siang malam kat hospital. suap abah makan. bawak abah p mandi. time nih abah lalu makan. abah masih kuat lagi. owg jaga abah. lepas tu abah kena di pindahkan ke hospital lama. sbb abah disyaki kena tb. hospital lama mmg di khaskan utk pesakit tb. owg pun terpaksa ikot abah. kemana abah p owg kena p. bila dah kat hospital lama. dekat dengan umah. boleh la owg balik n rehat kat umah. bila owg dah selesai mandikan abah dan bagi abah makan. owg akan balik ke umah. bila petang owg akan p kat abah lagi. macam tu la rutin owg tiap2 hari. sampai la abah di benarkan pulang. owg berasa senang sangat, sbb abah dah boleh keluaq n duk kat umah. owg boleh jaga abah kat umah. tiap2 hari owg mandikan abah. sediakan makan minum abah. setiap hari macam tu. sampai la satu hari. abah dah kencing tak berasa, buang ayaq besaq pun tak berasa, terpaksa lah owg pakaikan pampers pada abah. buang najis abah. semakin hari abah semakin penat. abah semakin tak laqat. abah semakin lemah. pada suatu hari. abah ada appointment dengan doktor. bila dah jumpa doktor. doktor bagi tau yang abah menghidap penyakit kanser paru2. bila owg dengaq pun owg dah rasa tak sedap hati. tambah pulak doktor kata kanser abah dah tahap ke empat. tahap yang dah kritikal. tiap2 hari abah kena makan ubat yang banyak. kalau la owg yang kena makan. mesti owg tak mau, sebab banyak sangat. tapi owg terpaksa bagi abah makan utk kesihatan abah. bila abah dah makan ubat2 tu abah mesti akan tidoq sampaikan owg naik risau. kalau dak mesti abah akan sentiasa panggil nama owg. tapi tak pa la. tu utk kesihatan abah. semakin hari semakin abah tak laqat. tiap2 masa abah akan penat. owg kesian tengok abah nak kena tanggung semua tu. sampai la suatu hari.... tepat jam 4.45 pagi abah gerak owg bangun tidoq. abah kata abah penat. owg urut dada abah. abah rasa lega. sampai la hari semakin cerah. owg buatkan makan kat abah. tapi abah tak makan. abah masih lagi penat. sampai la jam menunjuk kan pukul 12 tengah hari. abah nak makan buah anggur. abah suruh owg p beli. tapi bila owg nak p beli abah tak bagi sebab abah tak mau owg tinggalkan dia berseorangan. jadi owg suruh abg pit yang p beli. dalam pada masa tu abah mmg nmpak penat sangat2. owg pun takot nak tinggalkan abah. banyak kali abah kata yang dia dah nak mati. tapi owg tak berani nak kata apa2 sebab owg pun takot time tu. mungkin kah owg akan kehilangan insan uang owg sayang sekali lagi. tapi owg bersabar. bila abg pit balik dengan buah anggur. owg basuh dan bagi abah makan. owg rasa senang sebab abah makan buah tu. lepas tu owg suapkan abah dengan bubur ayam yang abg pit beli. bubur ayam yang tiap2 hari abah makan. alhamdulillah abah makan jugak. tapi tak banyak. tapi tak pa la abah makan jugak. lepas tu abah kata abah nak tidoq. owg baringkan abah dan biarkan abah rehat. owg duduk kat kerusi panjang yang berdekatan dengan abah. sambil mata owg perhatikan abah. dengan tak di sangka. owg terlelap kat kerusi panjang tu. tepat jam 3.00 petang bersamaan 12 jun 2011. owg terjaga dan tengok abah. abah dah tak bergerak. abah dah tak bernafas. luluh hati owg. ayaq mata mengalir keluaq. owg tak mampu buat apa2 lagi. naseb baik angah ada kat umah. owg bagi tau kat angah n angah mai tengok abah. n angah kata abah mmg dah tinggalkan kami. ya allah.... terlalu berat dugaan ini. mcm biasa la. hati owg terus jadi kosong. owg tak tau apa nak buat. jiran2 dah mai kat umah utk membantu. selamat la ada yang sudi menghulurkan bantuan. semua org owg kol. kat kakak owg kol. kat long. kat kak long. semuanya tak dapat menerima kenyataan. semua owg dah pakat mai. incik supir pun ada mai. sahabat baik owg pun ada mai. dari penang. fairuz. malam tu owg temankan abah tidoq. owg bacakan yassin utk abah. pagi esoknya semua nya dah di atur. angah n abg pit mandikan dan kafankan jenazah. bila tiba saat utk ahli keluarga. owg terasa lesu tubuh badan. kucupan terakhir owg berikan pada abah. terasa sejuk tubuh badan abah. itulah kali terakhir owg melihat redupnya wajah abah. owg hantarkan abah ke tanah persemadian. mendengar talkin. dan sekali lagi terasa berat utk owg nak tinggalkan abah bersendirian. tapi semuanya owg terpaksa. selamat tinggal abah.... 
sekarang ........ tinggallah owg bersendirian. bersama angah abg pit n kakak. owg masih punya depa. owg ada incik supir . owg ada fairuz.. owg kini kena teruskan kehidupan owg. abah... mama... ina akan buat yang terbaik utk hidup ina. ina akan berusaha agar abah dan mama boleh tersenyum melihat kejayaan ina. insyallah. abah...mama... ketahuilah.. ina sangat2 menyayangi abah dan mama. tanpa abah dan mama siapa la ina. ina akan sentiasa doakan abah dan mama berbahagia di atas sana. ina sayang abah dan mama. buat abah. selamat hari bapa ina ucapkan. tenanglah abah dan mama di sana. AL-FATIHAH ~

 

No comments:

Copyright@2012 : HASIL NUKILAN GEMOKS PUNYA DEBABS. SEGALANYA HAK MILIK TETAP !!